!f İstanbul Uluslararası Bağımsız Filmler Festivali her sene olduğu gibi bu sene de dünyanın durumunu dert edinen filmlerle başladı. Türkiye’den çekilen kısa metraj ve belgesel filmlere de son dönem Türkiye siyaseti ağırlığını koydu.
14 Şubat Cuma günü, Gezi Direnişine katılan 90 kuşağı gençleri ile ailelerini buluşturan Ben Bir Slogan Buldum: Annem Benim Yanımda filminin ilk ve tek !f gösterimi yapıldı. GalataPerform’daki okuma tiyatroları ve kısa oyunlarıyla ortak üretim yapmaya başlayan ve Mavi Dalga filminde de arkadaş grubu olarak izlediğimiz Ben Bir Slogan Buldum ekibi Türkiye belgeselciliğinde az gördüğümüz samimiyette ve berraklıkta film ortaya koyuyor.
Ben Bir Slogan Buldum basit bir temelden yola çıkıyor. Büyük siyasal hareketliliklerden sonra darbe görmüş ve kabuğuna çekilmiş, artık anne baba olan bir kuşakla, o kuşağın el bebek gül bebek, fiske vurmadan yetiştirdiği, iyi okullarda okutmak için çabaladığı çocuklarını karşılıklı kamera önüne koyuyor. Bazen oturma odalarında onları izliyoruz, bazen Gezi Parkı’ndaki hararetli bir günde seslerini duymaya çalışıyoruz, bazen de lahana sararken konuşan anneyi ve kızını dinliyoruz. O anda annesi babası panik olmasın diye uydurulan “Güvendeyiz anne” yalanları ilk kez çekim esnasında açığa çıkıyor, “Bak bunu ilk kez duyuyorum”lar havada uçuşuyor. Film Bugs Bunny, “dunganga” gibi kuşağın algısını oluşturan mitlerle bölümlere ayrılıyor. Özalcı babasına laf anlatmaya çalışan çocuk ile Kemalist annesine ne cevap vereceğini bilemeyen kız 90 kuşağının çırpınışlarına dair en güzel kayıtları oluşturuyor.
Ben Bir Slogan Buldum ters açı, netlik gibi temel çekim tekniklerinin bolca ihlal edildiği bir film. İhlal Godard’vari bir karşı-sinema anlayışıyla değil, öforinin getirdiği kural tanımazlıkla gerçekleşiyor. Aynı Gezi sırasında yazılan bir duvar yazısı gibi, yazarken biraz aşağı kaymış ve sprey boya ustaca kullanılmamış.
Ben Bir Slogan Buldum ekibi sadece Türkiye’de değil dünya sinemasında da az görülen bir işi başarıyor: Kuşağının sesi olma çabasını. Eyleme geçtiği anda sanatsal üretimine başlayan, yaptığı üretim ile eylemliliğini ayrıştırmayan, tarihselliği beklemeden “kendi adını kendi bulmaya” çalışan bir kuşak. Gezi Direnişine dair şu ana kadarki en iyi belgesel, muhtemelen daha iyisi de pek olmayacak. Gezi gibi kendi içindeki dinamiklerle açıklanan bir toplumsal hareketin en iyi filminin yine içeriden ve harekete damgasını vuran bir kuşaktan olması da işin en doğal ve sevindirici kısmı.
Ben Bir Slogan Buldum filminden bir önceki seansta gösterilen Şili filmi İşe Yaramazların Valsi (El Vals de los Inutiles) de benzer bir temadan yola çıkan kurmaca bir film. Edison Cajas bu ilk uzun metrajlı filminde Şili darbesinin görmüş bir “eski solcu” ile eyleme giderken annesine yalan söyleyen liseli bir çocuğun hikâyesini anlatıyor. Yer yer belgesel havası sezilen film Ben Bir Slogan Buldum ile akrabalık bağları taşıyor. İşe Yaramazların Valsi’nde “Biz darbenin çocuğuyuz, korkağız, eziğiz. Siz öyle değilsiniz,” diyen anne Ben Bir Slogan Buldum’da yer alsa şaşırtmazdı.
!f kapsamında gerçekleşen bir diğer etkinlik de elektronik müzik, çağdaş sanat, film müziği gibi farklı disiplinler için müzik üreten Erdem Helvacıoğlu’nun Direnişin Sesleri isimli mini konseriydi. Soundscape yöntemiyle Gezi Direnişi sırasında bir gözlemci (observer) gibi müdahale etmeden topladığı sesleri hiçbir müdahale yapmadan sinematik bir kurguyla aktardığı bu 60 dakikalık eser Salt’ta tamamen karanlık içinde dinlendi ve !f’in en deneysel etkinliklerinden biri oldu. (Kültigin Kağan Akbulut)