Her senenin başında, sinemamızın gitgide geliştiğini iddia edecek olanlara peşinen şerh düşmek gerek. Yerli sinema uzun yıllardır, filmleri üretenlerin de seyredenlerin de mutlu olmadığı bir çizgide seyrediyor. Bütün iyi niyetli yaklaşımlara, teşviklere rağmen 2017 yılında da değişen fazla bir şey yok. Artık durum öyle tehlikeli bir hale geldi ki, nitelik arayışından dahi vazgeçtik. Filmlerin iyi veya kötü olduğunu tartışmıyoruz, “kötünün iyisini” bulduğumuzda alkışlamaktan yerinmiyoruz. Türk sineması hakkındaki konuşmaların “Beklentiyi düşük tutmakta fayda var”, “Beklentiniz yüksek değilse keyif alabilirsiniz” veya “Türk standartlarının üzerinde bir film” cümleleriyle sınırlı kalmasını kabul etmiyoruz. Kendimizi “Film Eleştirmeni” yerine “Beklentileri Ayarlama Enstitüsü” gibi hissetmemize sebep olan 2017 yılından akılda kalanları bu dosyada topladık. (Hazırlayan: Celil Civan)
Dosya İçeriği
Afişteki Kafalar
Toplumsal Meseleler, Alegoriler
2017’nin En İyileri
(Dosyanın tamamını Hayal Perdesi’nin 62. sayısında okuyabilirsiniz.)