1. Sinemayı bir kimlik dâhilinde algılamak olağan sayılmalıdır. Aidiyet duygusu, insanın yaratılışında olan tabii bir yönelim. Kişi kendini bir gruptan, bir ulustan veya bir inançtan görebilir. Bir ülkede yapılan bir filmi o ülke sinemasından saymak doğal bir şeydir; diğeri, dünyadaki ulus-devlet oluşumları yok olduğunda kendiliğinden düşünülecek, kategorizasyonların değişebileceği bir durumdur. Bir yönetmen veya akım sinemasından da bahsedilebilir. Yine de bir film, yapıldığı toplumsal ortama bağlı olup onun sosyolojik özelliklerini taşır.
2. “Türk sineması” kullanımının bence bir mahsuru yok, fakat kimileri onun yerine “Türkiye” kavramlaştırmasını tercih ediyorsa onu da anlamakta esneklik gösterilebilir.
3. Ülkemizde yapılan sinemayı, daha kapsayıcı, şemsiye bir tanımlama olarak addedilebileceğinden “Türkiye sineması” olarak görmek yeterli sayılabilir. Burada galiba sentaktik bir durum sözkonusu. Rahatça Alman sineması, Fransız sineması, İtalyan sineması, İngiliz sineması, Amerikan sineması diyebiliyoruz. Ancak İrlandalı sineması, Çinli sineması, Mısırlı sineması, Arjantinli sineması, İranlı sineması, Koreli sineması diyemiyoruz. Pek zorlamamak lâzım, kendiliğinden ve tabii akışı içinde yaklaşıldığında sanırım sorunlar da çözülür.
Sinemamızın özellikle 1980'den önceki algısına bakıldığında, hangi etnik kökenden olursa olsun ana yapının adı Türk sineması idi. Bu konuda belli bir kompleks veya sorunsallık sözkonusu değildi. Yapaylık, samimiyeti gölgeleyecek bir olgudur ve zarftan ziyade mazrufa bakılmalıdır.